بابونه به طور کلی به تعدادی از گیاهان گفته می شود که از خانواده­ی گیاهان Compositae تیره­ی فرعی Radiae ولی از جنس ها وگونه های مختلف و متفاوت می باشند. از نظر شکل خارجی تا حدودی شبیه به هم هستند ضمن این که اختلافاتی کم و بیش در آنها وجود دارد. بابونه کبیر در کتب طب سنتی با نام های «اُقحُوان»

گیاهی است که به فارسی «آویشن» و در کتب طب سنتی فارسی با نام های «حاشا»، «اوشن» و «صعتر الحمیر» نام برده شده است. در مناطق مختلف ایران گونه های مختلف آن با اسامی محلی متفاوتی شناخته می شود از جمله در همدان آن را «آزربه»، در اطراف تهران «آویشن یا آویشم» و در طالقان «زروه» در آذربایجان و مناطق ترکی زب

استفاده از مواد معطر به منظورهای مختلف به هزاران سال قبل باز می گردد. واژه perfume از ریشه لاتین per fume به معنی حاصل از دود گرفته شده که یکی از قدیمی ترین موارد مصرف مواد معطر یا همان سوزاندن عود و سایر گیاهان در مراسم مذهبی را تداعی می کند. مصریان باستان به استفاده از عطریات متنوع شهرت داشتند

گیاه بالنگ در کتب طب سنتی با نام «اترج کبیر» آمده است. میوه­ی آن را در فارسی «بالنگ» گویند و از نظر گیاه شناسی واریته ای از بادرنگ است. به فرانسوی Cedrat و درخت آن را Cedratier و به زبان انگلیسی Citron tree نامند. نوع دیگری از بالنگ را به فارسی «بادرنگ» می نامند و در کتب طب سنتی با نام های «بادر

در ایران به اسطوخودوس مشهور است، در کتب طب سنتی با نام های: «اسطوخودوس» و «شاهسَبَرم رومی» و «اَنس الارواح» و «ممسک الارواح» آمده است. در بازار مکه به نام «ضُرم» گفته می شود. به فرانسوی Lavande stoechas و Stoechas Arabique و به انگلیسی Topped lavender و French lavender نامند. گیاهی است از خانواده­ی